Nasze prezbiterium jest już prawie wykończone. W ostatnich dniach pojawił się krzyż z figurą Jezusa. Tym samym widzimy już całą Trójcę Świętą.

Kliknij więcej jeśli chcesz zobaczyć cały proces montażu tego elementu…

26 lutego 2021 odbyło się kolejne spotkanie formacyjno-modlitewne dla kandydatów do sakramentu bierzmowania. Odprawiliśmy nabożeństwo Drogi Krzyżowej zatytułowane „Droga Krzyżowa Młodego Człowieka”. Modlitwie przewodniczył ks. Rafał Kornilak a śpiew animowała wspólnota „Chleb Życia” działająca przy naszej parafii.

12 lutego 2021 odbyło się spotkanie formacyjno-modlitewne pod hasłem „Przyjdź Duchu Święty”. Rozpoczynało ono cykl spotkań przeznaczonych przede wszystkim dla młodzieży przygotowującej się do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Spotkanie prowadził ks. Rafał Kornilak a śpiew animowała wspólnota „Chleb Życia” działająca przy naszej parafii.

Nasze rozważania dotyczyły Osoby i Działania Ducha Świętego w naszym życiu.

Jezus obiecał:

„Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.” /Dz 1,8/

Wcześniej zapowiedział:

„Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.” /J 16,13-15/

Zapowiedzi Jezusa spełniły się:

„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.”

Proś więc Boga, aby obdarzył cię Duchem Świętym i pełnią Jego darów:

mądrością — abyś odróżniał dobro od zła

rozumem — abyś rozumiał Boże tajemnice

radą — abyś umiejętnie sobą kierował, ale i pokornie słuchał rad

męstwem — abyś umiał się bronić przed złem

umiejętnością — abyś uczciwie żył

pobożnością — abyś wiernie służył Bogu

bojaźnią Bożą — abyś Boga traktował po synowsku

Duch Święty Cię odmieni:

„Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie.” /Ga 5,22-23a/

Zapis fragmentów spotkania modlitewno-formacyjnego „Przyjdź Duchu Święty”
Przepraszamy za fatalną jakość dźwięku…

W tym roku parafialna „kolęda”
czyli spotkanie z rodzinami i modlitwa w ich intencji
miały inna formę.
Kapłani zamiast udać się do domów wiernych zaprosili ich do świątyni.
Sprawowaliśmy Msze Święte za parafian z poszczególnych ulic lub wiosek
i wspólnie modliliśmy się przy symbolicznej szopce.
Bogu niech będą dzięki za to wszystko co udało nam się przeżyć !!!

29 września 2020 w liturgii obchodzimy
Święto Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała.
Jest to dzień imienin ks. Rafała Kornilaka.
Ksiądz Proboszcz sprawował
Mszę Świętą w intencji solenizanta,
a reprezentanci parafii złożyli życzenia.

19 września 2020 Bp Grzegorz Suchodolski
udzielił Sakramentu Bierzmowania naszej młodzieży.
Wszyscy wyrażamy Biskupowi serdeczną wdzięczność.

Dziękujemy ks. Radosławowi i paniom katechetkom: p. Joannie, p. Małgorzacie i p. Emilii za przygotowanie młodzieży do bierzmowania.

Dziękujemy także rodzicom i młodzieży za sprzątanie kościoła i koszenie trawy.

Młodzieży życzymy, aby umocniona darami Ducha Świętego trwała w wierze, kochała Pana Boga i Kościół i przyczyniała się do rozwoju życia religijnego w parafii.

08 września 2020 ks. Radosław Szucki
świętował dzień swoich imienin.
Reprezentanci parafii
złożyli mu najserdeczniejsze życzenia
świętości, radości i wszelkiej pomyślności.

06 września 2020 w naszej wspólnocie parafialnej

29 dzieci po raz pierwszy przyjęły do serca

Jezusa pod postacią Chleba Eucharystycznego.

Do tej uroczystości zostały przygotowane przez

ks. Rafała Kornilaka i p. Joannę Olizaruk.

Zdjęcia: p. Leszek Karbowiak

Homilia: ks. Rafał Kornilak:

Niezwykły i błogosławiony jest czas pierwszych komunii, bowiem Syn Boży przychodzi do czystych, dziecięcych serc, podarowując im szansę na nowe, lepsze życie. Zatem powinny być do tego spotkania należycie przygotowane, aby mogły ją lepiej wykorzystać. Nadarza się również okazja, aby rodzice pogłębili wiedzę o sakramencie pokuty oraz eucharystii. Chcę zwrócić uwagę na trzy, moim zdaniem, najważniejsze aspekty formacji.

Jednym z nich w przygotowaniu do I Komunii Świętej, jest umiejętność odróżnienia dobra od zła. Ta sprawa wydaje się łatwa, bowiem naturalnym elementem wprowadzania dziecka w życie jest pokazywanie mu dobrych zachowań oraz piętnowanie złych. Z każdym rokiem nasza pociecha zauważa nowe sytuacje oraz uczy się, jak reagować na poszczególne problemy. Natomiast znacznie więcej kłopotów sprawia nauczenie odróżniania sytuacji prowadzących do grzechu od „zwykłych”. Straszenie dziecka grzechem przy każdej okazji, która nam nie odpowiada najpierw wprowadza lęk, później przyzwyczaja do grzechu. Właśnie tak, skoro nie można uciec przed wykroczeniem, to właściwie po co się starać. Ta metoda raczej nie rozwiąże problemu. Grzech towarzyszy człowiekowi od początku, wynika to z ludzkiej natury. Można się go wyrzec, jednak wyłącznie łaska Boża jest w stanie tak pokierować naszym życiem, by skutecznie stawić mu czoła. Zapraszam do refleksji nad swoją egzystencją właśnie pod kątem grzechu; umiejętności odróżniania lekkiego od ciężkiego, zdawania sobie z tego sprawy codziennie a nie jedynie podczas sporządzania rachunku sumienia. O ile sami będziemy sobie z tym radzić, wówczas dzieci bez trudu przyswoją niezbędne zasady moralne. Nie będą musiały o zbyt wiele pytać, gdyż wychwycą istotę przyglądając się życiu najbliższych. Stanowi to ogromne wyzwanie dla rodziców.

Nieodzowną umiejętnością dla dziecka przygotowującego się do I Komunii jest odróżnianie chleba zwykłego od Eucharystycznego. Pomimo oczywistej różnicy niewiele wiadomo o Eucharystii. Dorośli czerpią wiedzę z reguły z niedzielnych kazań a gdy przychodzi czas na wypowiedzenie słowami tej różnicy, to zaczynają się kłopoty. Zatem sięgnijmy do Katechizmu Kościoła Katolickiego, w którym czytamy: „Sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy.(…) W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwe, rzeczywiście i substancjalne Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus”(KKK 1374) To nie człowiek sprawia, że dary stają się Ciałem i Krwią Chrystusa, ale sam Chrystus, który został za nas ukrzyżowany. Kapłan wypowiada słowa, ale ich skuteczność i łaska pochodzą od Boga. Tak pisze św. Jan Chryzostom (por. KKK 1375). Jezus wybrał chleb, by go zamienić w Swoje Ciało, ponieważ jest on dla wszystkich dostępny. Zatem przywoływanie dziecka do porządku zdaniem „podnieś z ziemi chleb, bo to Pan Jezus”, które jest nieprawdziwe, wprowadza zamieszanie. Drugoklasista wiele musi zapamiętać, nauczyć się, poznać swoje grzechy, wyznać je, spotkać się Bogiem – Królem Wszechświata. Nie zamącajmy jego umysłu jakimiś tymczasowymi teoriami. Poza tym wspomagając się kłamstwem traci się autorytet. Dlaczego tak wielu dorosłych w ten sposób dyscyplinuje swoje dzieci? Zupełnie tego nie rozumiem.

Kolejnym wartym podkreślenia aspektem jest spowiedź, poprzedza ona dzień pierwszej komunii. Dziecko, jak również człowiek dorosły musi zdawać sobie sprawę z tego, że w konfesjonale spotka je miłosierdzie. To może być dal młodego człowieka zaskoczenie, ponieważ na co dzień żyje w relacjach nagrody i kary. W szkole otrzymuje uwagi za złe zachowanie zaś pochwały za dobre. W domu również ponosi konsekwencje swoich przewinień, natomiast zostaje wynagradzane za dobre uczynki, albo za wykonane obowiązki. Niemniej jednak nie jest to miłosierdzie. Dlatego też trudno mu zrozumieć na czym ma polegać owo miłosierdzie czekające w konfesjonale podczas sakramentu pokuty. Jezus obdarowuje osobę wyznającą grzechy miłością, bezwarunkowo mu przebacza i pozwala od nowa rozpocząć zmagania z codziennością. To dotyczy każdego penitenta. Nieczęsto drugoklasista doświadcza właśnie takiego traktowania. A któż z nas dorosłych potrafi w miłosierny sposób patrzeć na innych, pozwalać im popełniać błędy, nieustannie wybaczać i nadal ich kochać? Jest to niebywale trudne, niejednokrotnie nawet nie zaczynamy się tego uczyć. Dlaczego? Być może dzieje się tak dlatego, że nie ma czasu na sentymenty. Życie jest twarde, szybkie, więc powinno się zaprawiać od najmłodszych lat. Jak więc taką postawę połączyć z miłosierdziem, z bezwarunkowym przebaczaniem? Jak choćby opowiedzieć o tym dziecku? Niewątpliwie jest do trudne, szczególnie wówczas, gdy sami tego nie doświadczyliśmy, ale możliwe.

Zacznijmy od tego, iż spowiedź nie jest procesem sądowym, w którym pod groźbą kary trzeba rozliczyć się ze wszystkich swoich wykroczeń, przyjąć zasłużony wyrok, by mieć wyrównany rachunek z Bogiem. Bóg jest miłującym Ojcem, a nie ostatnią instancją wymiaru sprawiedliwości. W konfesjonale nie ma miejsca na sprawiedliwość, ale wyłącznie na miłosierdzie. Bóg nie oczekuje od nas niczego innego jak skruchy, wiary oraz przyjęcia bezinteresownego przebaczenia. Zaś pokuta jest wyrazem żalu za popełnione grzechy i wdzięczności za otrzymane przebaczenie. Odpuszczanie grzechów nie jest wcale zasługą pokornej spowiedzi penitenta, lecz darem od Boga.

Spowiedź jest warunkiem otrzymania przebaczenia. Czuć się rozgrzeszonym, to uznać swoją grzeszność, czyli potrzebę otrzymania wybaczenia. Zrozumie się to wtedy, gdy spojrzy na te słowa poprzez pryzmat miłości. Bóg pragnąc naszego zbawienia, czyli ofiarowania nam szczęścia w wieczności podarował ten sakrament. Ojciec nie przygotuje przecież kaźni dla swoich dzieci, lecz poda pomocną dłoń. Dorosłym może wydawać się niemożliwe, by zawiłości teologiczne opisujące ten sakrament przełożyć na język dziewięciolatka. Nie bójmy się, dziecko ma czyste serce, więc relacje miłości uchwyci błyskawicznie. Proponuję przytulić je i poprosić o wybaczenie za jakieś nasze wychowawcze potknięcie. Niech dokona się to w ciepłej i szczerej atmosferze, później zapytajmy: „co czujesz? Czy gniewasz się na mnie, złościsz, a może nie chcesz mieć już ze mną do czynienia.?” Mogę zagwarantować, że zaprzeczy a szczęście wypełni każdą komórkę jego ciała. Właśnie wtedy nastąpi odpowiedni moment na stwierdzenie „ Jezus również ucieszy się, gdy do Niego przyjdziesz i opowiesz o tym co cię dręczy, i nie pozwala żyć zgodnie z Jego wolą. Natomiast łaska uświęcająca sprawi, że rozpoznasz Jego wolę”. Później przyjdzie czas na kolejne nasze kroki miłosierdzia. Nie obawiajmy się, że miłość bliźniego, współodczuwanie z dzieckiem zniweczy nasze trudy wychowawcze a syn, albo córka przestaną nas słuchać. Obie postawy miłosierdzia i wychowania nie wykluczają się wzajemnie a wprost przeciwnie uzupełniają.

Przy okazji spowiedzi na światło dzienne wychodzi jeszcze jedna sfera życia. A mianowicie, niektórzy rodzice nie będą mogli wspólnie z dzieckiem przystąpić do komunii, ponieważ nie mogą otrzymać rozgrzeszenia. Spowodowane to może być różnymi przyczynami, np. życiem w związkach niesakramentalnych. Różnie układają się ludzkie losy i nie zawsze drogi życiowe są proste. W takim wypadu wydaje mi wskazane wyjaśnienie dziecku sytuacji prowadzącej do niemożliwości aktywnego uczestniczenia we mszy świętej. Lepiej niech pozna właściwy powód, niż doszukuje się innych przyczyn. Nawet nie próbuję sobie wyobrazić, jak bardzo cierpią osoby znajdujące się w podobnym położeniu, nie mogące zjednoczyć się z Jezusem nie tylko podczas święta I Komunii swojego dziecka. Tęsknota za Bogiem jest niewyobrażalna.

Czas I Komunii Świętej naszego dziecka jest szansą na retrospekcję, na porządny rachunek sumienia z naszego życia, na przypomnienie sobie modlitw, na poprawę relacji z Bogiem a może też z innymi ludźmi, których po drodze straciliśmy. Jezus błogosławi całej rodzinie, więc skutecznie wykorzystajmy ten dar.

Tekst: Ewa Rozkrut

Nasza parafialna świątynia ciągle pięknieje.
Remont w prezbiterium nie został jeszcze zakończony,
ale trzeba przyznać że jest się czym zachwycić.
Dziękujemy Pani Anecie, naszej zakrystiance
za piękne dekoracje kwiatowe.

Kliknij, aby obejrzeć galerię… –>

Galeria fotografii

14.08.2020 ok 8:30 wyruszyła z naszej świątyni XX Parafialna Piesza Pielgrzymka do Leśnej Podlaskiej. Jej przewodnikiem był ks. Radosław Szucki. Przed wyjściem pątnicy uczestniczyli w Eucharystii, słuchali Bożego Słowa, a także mieli okazję skorzystać z Sakramentu Pokuty i Pojednania.

Bogu niech będą dzięki za ten święty czas „rekolekcji w drodze”.

Poniżej galeria ze zdjęciami…